Podstawy prawnej pomocy psychologiczno-pedagogicznej:
1. Ustawa z dn. 14 grudnia 2016 r. Prawo Oświatowe
2. Rozporządzenie MEN z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie zasad organizacji i udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach
3. Rozporządzenie MEN z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych, niedostosowanych społecznie i zagrożonych niedostosowaniem

W jakim celu udzielamy pomocy psychologiczno – pedagogicznej w przedszkolu:

– aby wspierać potencjał rozwojowy dziecka;
– stworzyć warunki do jego aktywnego i pełnego uczestnictwa w życiu przedszkola oraz środowisku społecznym.

Pomoc psychologiczno-pedagogiczna w przedszkolu polega na:

– rozpoznawaniu i zaspokajaniu indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych dziecka;
– rozpoznawaniu indywidualnych możliwości psychofizycznych dziecka, a także czynników środowiskowych wpływających na jego funkcjonowanie w przedszkolu.

Z czego może wynikać potrzeba objęcia dziecka pomocą psychologiczno-pedagogiczną:

– z niepełnosprawności;
– z niedostosowania społecznego;
– z zagrożenia niedostosowaniem społecznym;
– z zaburzeń zachowania lub emocji;
– ze szczególnych uzdolnień;
– ze specyficznych trudności w uczeniu się;
– z deficytów kompetencji i zaburzeń sprawności językowych;
– z choroby przewlekłej;
– z sytuacji kryzysowych lub traumatycznych;
– z niepowodzeń edukacyjnych;
– z zaniedbań środowiskowych związanych z sytuacją bytową dziecka i jego rodziny;
– z trudności adaptacyjnych związanych z różnicami kulturowymi lub ze zmianą środowiska edukacyjnego (np. wcześniejszym kształceniem za granicą).

Należy pamiętać, że korzystanie z pomocy psychologiczno-pedagogicznej w przedszkolu jest NIEODPŁATNE I DOBROWOLNE.

Kto organizuje i udziela pomocy psychologiczno-pedagogicznej:

1. Organizowaniem pomocy psychologiczno-pedagogicznej zajmuje się dyrektor przedszkola.
2. Pomocy udzielają nauczyciele oraz specjaliści, w szczególności: psycholog, logopeda, terapeuta pedagogiczny. Współpracują z rodzicami, poradniami psychologiczno-pedagogicznymi, innymi przedszkolami i placówkami oraz organizacjami pozarządowymi i instytucjami działającymi na rzecz dzieci i rodziny.

Kto może zgłosić potrzebę objęcia dziecka pomocą psychologiczno-pedagogiczną :

– rodzice;
– dyrektor przedszkola;
– nauczyciel – wychowawca, specjalista prowadzący zajęcia z dzieckiem
– poradnia;
– asystent edukacji romskiej;
– pomoc nauczyciela
– pracownik socjalny;
– asystent rodziny;
– kurator sądowy;
– organizacja pozarządowa, instytucja działająca na rzecz dzieci i rodziny.

W jakiej formie udzielana jest pomoc psychologiczno-pedagogiczna w przedszkolu:

– w trakcie bieżącej pracy z dzieckiem;
– poprzez zintegrowane (wspólne) działania nauczycieli i specjalistów;
– zajęcia rozwijające uzdolnienia (dla dzieci szczególnie uzdolnionych);
– zajęcia specjalistyczne: korekcyjno-kompensacyjne (dla dzieci z zaburzeniami i odchyleniami rozwojowymi, także ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się), logopedyczne (dla dzieci z deficytami kompetencji i zaburzeniami sprawności językowych), rozwijające kompetencje emocjonalno-społeczne (dla dzieci przejawiających trudności w funkcjonowaniu społecznym) i inne zajęcia o charakterze terapeutycznym (dla dzieci z zaburzeniami i odchyleniami rozwojowymi mającymi problemy w funkcjonowaniu w przedszkolu oraz z aktywnym i pełnym uczestnictwem w życiu przedszkola);
– zindywidualizowanej ścieżki realizacji obowiązkowego rocznego przygotowania przedszkolnego dla dzieci, które mogą uczęszczać do przedszkola, ale ze względu na stan zdrowia nie mogą realizować wszystkich zajęć wychowania przedszkolnego i wymagają dostosowania organizacji i procesu nauczania do ich specjalnych potrzeb edukacyjnych (objęcie dziecka zindywidualizowana ścieżką wymaga opinii publicznej poradni);
– porad i konsultacji, warsztatów i szkoleń – dla rodziców i nauczycieli.

Zajęcia rozwijające uzdolnienia oraz specjalistyczne prowadzą nauczyciele i specjaliści posiadający kwalifikacje odpowiednie do rodzaju zajęć wykorzystując aktywizujące metody pracy.

Zadania nauczycieli i specjalistów pracujących w przedszkolu:
1. Prowadzenie obserwacji pedagogicznej, która ma na celu:
– wczesne rozpoznanie u dziecka dysharmonii rozwojowych i podjęcie wczesnej interwencji;
– analizę i ocenę gotowości dziecka do podjęcia nauki w szkole – w przypadku dzieci realizujących obowiązkowe roczne przygotowanie przedszkolne.
– rozpoznawanie indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych dziecka;
– określenie mocnych stron, predyspozycji, zainteresowań i uzdolnień dziecka;
– rozpoznanie przyczyny niepowodzeń edukacyjnych lub trudności w funkcjonowaniu dzieci utrudniających im uczestnictwo w życiu przedszkola.

2. Podejmowanie działań sprzyjających rozwojowi kompetencji oraz potencjału dziecka w celu podnoszenia efektywności uczenia się i poprawy funkcjonowania.

3. Współpraca z poradnią w procesie diagnostycznym i postdiagnostycznym.

Specjaliści udzielający pomocy psychologiczno-pedagogicznej wspierają nauczycieli w dostosowaniu sposobów i metod pracy do możliwości psychofizycznych dziecka.

Ocena efektywności udzielonej pomocy i sformułowanie wniosków dotyczących dalszych działań mających na celu poprawę funkcjonowania dziecka.